بسیاری از بیماران در بخش مراقبتهای ویژه (ICU) به دستگاههای کمکی برای زندگی یا درمانهای حفظ حیات نیاز دارند. این درمانها به عملکرد یک یا چند عضو بدن کمک میکنند یا جایگزین آن میشوند. به عنوان مثال، یک دستگاه ممکن است به تنفس بیمار کمک کند یا یک لوله در معده او ممکن است غذا را تأمین کند.
ما از همه بیماران در مورد خواستههایشان برای حمایت از زندگی و درمانهای حفظ حیات سوال میکنیم. این به ما کمک میکند تا بدانیم اگر آنقدر بیمار شوند که نتوانند به ما بگویند، چه نوع درمانهایی را میخواهند.
اگر عزیز شما خواستههای خود را در وکالتنامه یا وصیتنامهی شخصی نوشته است، لطفاً یک کپی از آن را همراه داشته باشید. این اسناد به ما میگویند که او چه درمانهایی را میخواهد و چه کسی میتواند برای او تصمیمگیری کند. ما آنها را بررسی میکنیم و به پروندهی مراقبتی اضافه میکنیم تا کل تیم مراقبت بتوانند از آنها پیروی کنند.
گاهی اوقات بیماران نمیتوانند خودشان صحبت کنند و این مدارک را ندارند. در این موارد، یک تصمیمگیرنده جایگزین برای صحبت از طرف بیمار انتخاب میشود. این شخص اهداف، آرزوها و باورهای بیمار را با تیم مراقبت در میان میگذارد.
قانون رضایت مراقبتهای بهداشتی نحوه انتخاب تصمیمگیرنده جایگزین را تعیین میکند. این قانون از این ترتیب پیروی میکند:
- وکالتنامه
- همسر (متأهل یا غیرمتأهل)
- والدین یا فرزند
- خواهر و برادر
- سایر اقوام
یک تصمیمگیرنده جایگزین باید مایل، در دسترس و قادر به انجام این نقش باشد. اگر نفر اول نتواند این کار را انجام دهد، به سراغ نفر بعدی در لیست میرویم. اگر هیچ وکیل یا عضو خانواده مناسبی وجود نداشته باشد، دادگاه میتواند قیم تعیین کند.